Eskisi kadar üretemediğim, bu siteyi unuttuğum anlamına asla gelmiyor. Aksine neredeyse her gün gelip yarım saat de olsa bir şeyler zorluyorum ama fark ediyorum ki aslında yazdığım şeyleri tekrarlıyorum. Mavi ile anlattığım yazıyı, yeşile boyayarak tekrar ortaya koyuyorum. Aslında yazdığım yazıları tekrar okuyunca o kadar fazla kopukluk olduğu gözüme çarpıyor ki tekrar yazsam mı diye düşünüyorum ama yine bu hileyi yapmayı kendime yediremiyorum. Hatalarımla boyanmış bir duvar gibi bu blog, her baktığımda doğru ve yanlışı gösterecek bir blog ve ben her gün burada bir şey ortaya koyamasam da yazıları tekrar okuyup hakkında düşünüyorum. Seviyorum düşünmeyi, düşündürmeyi ama bir süre fazlası nedeniyle kayboluyorum. Boğulduğumu anladığım an nefes almaya çalışıyorum ancak öyle bir anda kafam yerine geliyor ki sakallarımı çiğnediğimi ve bıyıklarımı kopardığımı fark ediyorum. İyi ki poker oynamıyorum, yoksa olmayan paramın hepsini kaybedeceğime fazlasıyla eminim, bunu biliyorum.
Kapak Çizimi: Anonim