Merhaba,
Yazını tesadüf eseri okumuş Acur’muşum ben. Keyfime göre de yazına cevap vereceğim. Her yerine tek tek cevap vermeye kalkacak kadar azimli bir Acur değilim. Ya da sana çok sinirlenmiş, sana haddini bildirmeye kalkan bir Acur da değilim. Mesela sen sinirlisin biraz. Sakin ol.
Bu yazıyı gerçekten Acur yazsa neler olacağını düşün. Instagram’ında senin yazdığın yazıyı paylaşıyor ve kendi cevabı olarak da bu yazıyı koyuyor. Şok. Daha neler yanına koyim. Heyecanlanırdın. Bildirimler yağardı. Arkadaşların seni arardı. Acur sana cevap verdi diye de hafif götün kalkardı. Sana cevap yazmayacağıma emin olduğundan sayıp sövmüşsün. O yüzden ben sana haddini bil mi diyeceğim? Hayır asla. Seninle sohbet edeceğim.
"Aptal Kutusu" isimli yazına her insanın zeki olduğuna emin olduğunu söyleyerek –ki çok garip- başlıyorsun. Gerçekten emin misin yoksa kendini mi ikna etmeye çalışıyorsun?
Coğrafi eksikleri görerek bu eksikleri doldurmayı zeka olarak görmemişsin. Güya benim bu. Keskin öngörümle Türkiye'de şov eksikliğini doldurmalıyım diyerek bu alana girmişim. Bu zeka değil diyerek herkesin düşüneceğinin tersine bir şey söylediğini düşünüyosun. Fako mesela yoo zekiliktir der buna. Oysa zeki olmak gibi bir iddiam yok. Ekranlarda öyle takılıyorum sadece. Yeri geliyor yetenekli insanlarla bir araya geliyorum, yeri geliyor sesi güzel insanlarla yan yana geliyorum. Yeri geliyor yarışıyoruz maç yapıyoruz. Siz de denek maymunlarının birbirine top attığını izleyen asıl bilim insanlarısınız.
Sence bu toplum buna ihtiyaç duyuyordur diye mi bu alana girdim hakikaten. Hayır tabi ki ben bu işi yapıyordum toplum beni zengin etti. Toplum buraya gelmese de yine de şov biznıs işi yapıyor olacaktım. Belki her istediğimi yapamazdım. Dominikte survivor çekmezdim de televizyonda sunucu olurdum. Diğer sunucular gibi işime ful konsantre devam etmeyip biraz relax takıldığımdan sağıma soluma bakma imkanım oldu. Zekiyim demiyorum bak. Bir şeyler yaptım. Şansıma tuttu. Ha olmasam nolurdu? Etrafına bak, yaptığı şeylerle toplumun ilgilenmediği bir sürü insan var. Onlar gibi olurdum. Tıpkı toplumun kaymadığı alanlarda zengin olmasa da iş yapmaya devam edenler olduğu gibi.
Toplumun tektipleştirilmesinden bahsetmişsin. Özgürlüğe takıntılısın tamam ama herkesin senin kadar takıntılı olduğuna nerden inandın.
Ya “herkes gibi olmanın” verdiği güvenlik hissi. Bu insanlar açık açık tektipleşmek istiyor. Herkesle aynı konuları konuşabiliyor olmak yani normal olmak istiyor. Deli olup da normal olmaya çalışan hiçkimse deli değil. Deli olup da normal olmaya çalışmayan bazıları da var, onlar deli.
Televizyonlar, telefonlar, aynı şeyi takip eden milyonlarca insandan biri olmanın verdiği rahatlık. Ya herkes gibi olamam diye korkan bir sürü insan. Ya ben yokken bir şey mi oldu hissi. Ya herkesin takip ettiği bir konuda kimsenin bilmediği bir şey söylemenin hazzı. Mesela 18. dakika 32. saniyede arkada müslüm babanın posteri var diyebiliyor olmak ve ilgi çekmek.
İnsanlarla aynı konulardan konuşabiliyor olmak yani. Konuştuğun aynı konunun ne olduğunun önemi yok. İsterse aptalca olsun. Ekrana bakmak milyonlarca insanın yalnızca koltuğunda oturarak edinebileceği kolay bir hobi. Tektipleşmek isteyen insanın çıkışı. Ne yani sırf sen saçma buluyorsun diye insanların tektipleşmek istemeyeceğini mi sanıyordun. Ha sen istemiyor msun? Kimse seni zorla başına oturtmuyor.
Hayır bi de sen kimsin de hayatı boyunca yegane amacı makyaj videosu çekmek olan insanları eleştirebiliyorsun. Allah mısın? Sokakta aynı tip makyaj yaptığını gördüğü bir sürü insan görünce rahatlamıyor mu bu kadınlar. Makyaj kadınlar arasında yaygın bir hobi. Benim Şeyma da öyleydi. Hoş sonra kafayı yedi.
Yazıyı burada bitiriyorum. Bir de içerik üreticileri ürettikleri içeriğin nereye gideceğini bilerek insanları zehirlememeli demişsin. Ne kadar aptalca şey yaparlarsa yapsınlar, politikacılar kadar kimseyi zehirlemedikleri kesin. Öpücükler benimle olsun. Bay.